ONCE
Kika & herwig ilegems | Dirk hendrikx | Comp. marius
In een tijdloze wereld van verbeelding gaan vader en dochter op zoek naar hun gemeenschappelijk gevoel voor schoonheid, kwetsbaarheid en humor.
In vier episodes gaan acteur Herwig Ilegems en danseres Kika Ilegems in dialoog met objecten en kostuums van beeldend kunstenaar Dirk Hendrikx, in een geluids-en lichtdecor van Senjan Jansen en Luc Schaltin. Laat je meeslepen naar een poëtische wereld, waar dans, beeldende objecten en geluid samenkomen om een unieke en betekenisvolle ervaring te creëren.
“Onze grootste kracht schuilt waarschijnlijk in ons wederzijds vertrouwen. Samen plaatsen we het echte naast de illusie en omarmen we het toeval als onze beste vriend.”
Herwig Ilegems creëerde en speelde samen met Comp. Marius eerder een tiental voorstellingen. Nu creëert hij onder de vlag van het Antwerpse theatergezelschap samen met zijn dochter de dansvoorstelling ONCE.
“Samenwerken met mijn vader was een bijzondere ervaring. Het bood een unieke gelegenheid om op een andere manier met elkaar in dialoog te gaan. We weten allebei goed wat we willen en ondanks ons leeftijdsverschil ligt onze artistieke visie dicht bij elkaar. Dit resulteerde in een organisch creatieproces, gevoed door onze gedeelde verbeeldingskracht.”
CREDITS
Choreografie en dans: Kika Ilegems en Herwig Ilegems
Kostuums en Objecten: Dirk Hendrikx
Productie: Comp. Marius
Geluid: Senjan Jansen
Licht: Luc Schaltin
Met dank aan: De Warande, Marthatentatief en Koninklijk Conservatorium Antwerpen
“Once bouwt secuur op van een portret van de vader-dochterband naar het portret van
twee gedreven kunstenaars die elk hun talent inzetten om tegenover alle gejaagdheid wat
zachtheid, humor en klingelende tederheid te plaatsen.”
“Het dansduet ‘Once’ is guitig en krachtig, als de beste vader-dochterband.”
“Het publiek een wonderlijker blik op de grijze werkelijkheid geven. Missie geslaagd.”
“Mooi is uiteindelijk vooral hoe anders de danseres en de acteur erin staan. Zij doet het eerder horizontaal,
omcirkelend, ruimte innemend zoals planeten dat doen, zoekend naar een eigen elegante baan en een
aparte wereld. Hij doet het eerder verticaal, als een vast punt in de ruimte, als een eenzame clown direct
gericht op het publiek, vissend naar de lach.”